พระสิทธัตถะทรงตั้งพระทัยแน่วแน่ว่า ถ้ายังไม่ได้บรรลุเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจะไม่ลุกขึ้นจากที่ประทับ แม้ว่าเลือดจะเหือดแห้งไปเหลือแต่หนัง เอ็น และกระดูกก็ตาม หลังจากนั้นจึงกำหนดจิตเจริญสมาธิ ก่อนที่จะตรัสรู้ พระองค์ทรงผจญกับหมู่มารจำนวนมากที่นำกองทัพมาล้อมพระองค์และแสดงอิทธิฤทธิ์ต่าง ๆ เพื่อขัดขวางไม่ให้พระองค์ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า แต่พญามารก็ไม่สามารถขัดขวางพระองค์ได้ พระองค์ทรงประทับนั่งอย่างสงบนิ่ง แม่พระธรณีได้ปรากฏกายขึ้นมาจากปฐพี (อ่านว่า ปะ-ถะ-พี หมายถึง พื้นดิน)
บีบน้ำจากมวยผมที่ชุ่มไปด้วยน้ำทักษิโณทก (น้ำที่พระพุทธเจ้าทรงกรวดทุกครั้งที่ทรงบำเพ็ญบุญบารมี) ให้ไหลท่วมหมู่มารจนหมดสิ้น
